حدودا بیش از پنجاه روز است چندین تن از پناهجویان ایرانی در شهر آتن پایتخت یونان برای اعتراض به وضعیت اسفبار خود و هزاران پناهجو، که سالهاست منتظر جواب هستند، دست به اعتصاب غذا زده اند. چند تن از این پناهجویان با دوختن لب خود به مقابله با قوانین ضد پناهندگی دولت یونان رفته اند !
بعد از روی کار آمدن جمهوری اسلامی در ایران و سرکوب خشن کمونیستها و مخالفین سیاسی مسئله پناهنده شدن ایرانیان به کشورهای هم جوار ایران و کشورهای اروپایی بصورت میلیونی شروع شد و هم اکنون نیز ادامه دارد و بدنبال رویدادهای سیاسی اخیر شتاب پیدا کرده است. در مدت این سی سال ما شاهد افت و خیزهای بسیاری در عرصه پناهندگی بوده ایم. در این راه انسانهای زیادی در سرما، گرما، در آبهای خروشان جان خود را ازدست داده اند و بسیاری نیز توسط قاچاقچیان مورد تعرض قرار گرفته و کشته شده اند. عده بیشماری نیز توسط همین کشورهای مدعی دمکراسی و حقوق بشر به کشورهای مبدأ باز گردانده و توسط رژیم اسلامی ایران و دیگر جریانات اسلامی در منطقه زندانی و شکنجه و اعدام شده اند. اعتراضات زیادی در این سه دهه به طرق مختلف به معضلات پناهندگی و قوانین نیم بند سازمان ملل در این مورد شده است. اما متاسفانه هنوز ما می بینیم که مشکلات پناهندگی نه تنها بهتر نشده است بلکه هر روز بدتر و بدتر میشود. خصوصا بعد از پایان جنگ سرد و پس از واقعه ١١ سپتامبر در سطحی جهانی به قوانین پناهندگی تهاجم وسیعی صورت گرفت. خود کمیساریای عالی پناهندگان نیز در این صف قرار گرفته و تمام انسانهایی که به هر دلیلی خود را به این سازمان معرفی میکنند به جای دفاع از حقوق انسانی آنها و رسیدگی به معضلاتشان، آنهارا رسما مورد باز جویی و محاکمه قرار میدهد و به درخواست پناهندگیشان جواب رد میدهد .
وقتی با این همه مشکلات ضد بشری روبرو میشویم از خود میپرسم که چه باید کرد!؟ اشکال کار ما در کجاست و چگونه باید با این معضل بزرگ اجتماعی و قوانین ضد انسانی این دنیای وارونه سرمایه داری در افتاد؟ همه ما میدانیم منظره غم انگیز و غیر انسانی پناهجویان متحصن در آتن، ترکیه، اربیل و ... نه اولین اعتراضات است ونه آخرین خواهد بود! باید از خود پرسید منشا پناهنده سازی کجاست و چرا در این کره پهناور با تمام مواهب و ثروتش جایی برای زندگی این انسانها وجود ندارد؟
واقعیت اینست که منشا و کارخانه تولید پناهنده نظام کنونی است. نظامی که با سرکوب سیاسی، با اعمال تبعیض، با جنگ، با ایجاد آوارگی و غیره پناهنده میسازد. اگر از مهاجرتهائی که برای کار و یا آموزش صورت میگیرد بگذریم، و اینجا مسئله فقط سیاسی و اجتماعی است، کسی بیخود هوس نمیکند فرار کند و هزار مصیبت را به جان بخرد. در بیشتر دنیا پناهنده شدن دلیل سیاسی دارد و مسئول آن دولتها و نظامهائی هستند که با اعمال اختناق و سرکوب و تبعیض به جان مردم و مخالفین سیاسی افتاده اند. حکومتهائی که حقوق جهانشمول و انسانی را برسمیت نمیشناسند و اگر بشناسند مشمول بخش مهم دنیا نمیشود.
حقوق بشر دوران جنگ سرد هم مدیون انقلاب کارگری بود. با پایان جنگ سرد همه جا تهاجم به همان حقوق محدود شروع شد. یعنی بیشتر جاها مردم از دیکتاتوری و سرکوب فرار میکنند و در "دنیای آزاد" بسختی جائی برای زنده ماندن و پناه بردن وجود دارد. در سه دهه گذشته موج فرار از این و آن کشور به دلیل جنگ و بحران و سرکوب و کودتا و غیره، باعث شده که ملیونها انسان را از خانه و کاشانه خود آواره کرده و در دوراهی مرگ و زندگی قرار دادند. هزاران انسان یا باید سالهای سال در پشت درهای انتظار جواب درخواست پناهندگی بمانند و یا به کشور مبدأ توسط همین کشورهایی که شب و روز برای حقوق بشر اشک تمساح می ریزند و زیر مفاد نیم بند کنوانسیون کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان را نیز امضاء زده اند، بازگرداننده و توسط رژیمهای سرمایه داری اسلامی و گروهای تروریستی حاکم در منطقه شکنجه و زندان و نابود میشوند. پناهجویان برای رساندن صدایشان به گوش جهانیان هرچند یکبار مانند پناهجویان در آتن و اربیل دهان خود را میدوزند و اعتصاب غذا میکنند. اما همه ما می دانیم چنین روشهایی برای مبارزه با قوانین دست راستی و بروشنی راسیستی و ضد پناهندگی، نه از روی مطلوب بودن بلکه از روی اجبار سر میزند. شاید فکر کنیم و بگوئيم که اعتصاب غذا و دوختن دهان نیز خود شکلی از مبارزه است. اما مسئله مهم این است که باید بدانیم که از این اعتراضات و اعتصابات چه میخواهیم و به کدام هدفمان میرسیم؟ نزدیک به سه دهه است که سازمانها و تشکلات سیاسی و حقوق بشری زیادی با قوانین ضد پناهندگی دنیای مبارزه میکنند اما هنوز سرمایه داری با توحش بیشتری به حقوق انسانها حمله میکند. سئوال اینجاست آیا با این روشها، یعنی خود را سوزاندن و یا دهان خود را دوختن و غیره می توانیم قوانین ضد پناهندگی را به عقب برانیم؟ آیا این تاکتیک و روش میتواند هر گره کوری را باز کند و پیروزی را ملموس کند؟
دفتر دفاع از حقوق پناهندگی حزب اتحاد کمونیسم کارگری این را یک توهم بسیار بزرگ می داند که با اعتصاب چند پناهنده و مرگشان قوانین ضد پناهندگی توسط حکومتهای سرمایه داری عوض شود! دفتر دفاع از حقوق پناهندگی مسئله پناهندگی را یک مسئله سیاسی میداند و اعلام کرده است که باید با مسئله قوانین ضد پناهندگی چه در هر کشور و چه در سطح بین المللی یک برخورد متشکل و سازمان یافته کرد. دفتر دفاع ازحقوق پناهندگی معتقد هست مسئله پناهندگی یک محصول سیاستهای سرکوبگرانه جامعه سرمایه داری است. معضل پناهندگان و تشدید آوارگی میلیونها انسان نیز مسئولی جز نظام سرکوبگر سرمایه داری و حکومتهای فاسد و منحط اسلامی و غیر اسلامی ندارد.
لذا برای مبارزه با این وضعیت باید در سطوح مختلف متشکل شد. از حقوق و آزادیهای جهانشمول دفاع کرد. بجای شعارهای بی محتوا و کلی حقوق بشری، باید حقوق بشرهای سرکوب شده را برجسته کرد و برسمیت شناخت و برای تحمیل آن به دولتها تلاش کرد. در این چهارچوب، جنبش ضد راسیستی و ضد قوانین مهاجر ستیز در جوامع سرمایه داری یک سنت رادیکال و انساندوستانه و پیشرو است. جنبشهای برابری طلب و ضد تبعیض و چپ و انساندوست یک نیروی مهم اند. دفتر دفاع از حقوق پناهندگی ضمن درک شرایط سخت پناهجویان و شرایط اسفبار و غیر انسانی که در آن جای گرفته اند و ضمن تلاش مستمر برای تحمیل پذیرش پناهندگی برای کلیه پناهندگانی که مورد تعرض اسلام سیاسی قرار گرفته اند؛ مخالف اعتصاب غذا، خود را آتش زدن، و دهان خود را دوختن به عنوان یک تاکتیک اعتراضی می باشد . افق اصلی هر مبارزه آزادیخواهانه تغییر شرایط غیر انسانی ای است که در آن قرار دارد و امید به ممکن بودن آینده ای بهتر در آن حاکم است. همین امید و تلاش برای تغییر است که باید در باورها و تلاش روزانه هزاران پناهنده ریشه بدواند. اما روش و تاکتیک اعتصاب غذا، خود کشی، لب دوختن متکی بر عنصر یأس و ناامیدی به تداوم مبارزه بر علیه قوانین ضد پناهندگی است و در کل چنین مبارزه ای باور به تلاش جمعی را نفی میکند .
دفتر دفاع ازحقوق پناهندگی سیاست و هدفش مبارزه با کلیت قوانین ضد پناهندگی است و معتقد است که باید یک جنبش رادیکال و متحد را بر علیه راسیسم و قوانین ضد پناهندگی در مقیاس جهانی سازماندهی کرد و با شعار "زنده باد حقوق جهانشمول انسان" به جنگ با سرمایه داری و اسلام سیاسی رفت. باید جنبش و مبارزات پناهندگی را به یک جنبش انسان محور و حق بجانب و خوشبین برای آینده تبدیل کرد و این مبارزه و جنبش به امید و آرمان انسانهای بیشماری تبدیل شود و مبارزه بر علیه قوانین راسیستی و ضد انسانی جهان سرمایه داری را باید با مبارزات رایکال کارگری سوسیالیستی پیوند داد. روش و تاکتیک مبارزه هزاران انسان پناهجو با قوانین راسیستی و ضد انسانی جهان سرمایه داری جدا از مبارزه کارگران رادیکال سوسیالیست نیست بلکه پیوندی عمیقی با هم دارند.
دفتر دفاع از حقوق پناهندگی ضمن محکوم کردن دولت یونان، دولت ترکیه و حکومت حریم کردستان عراق و در کل قوانین ضد پناهندگی و ضدانسانی دنیای سرمایه داری، از بدو شروع اعتصاب غذای پناهجویان در یونان و ترکیه و اربیل در کنار آنها بوده و خواهد بود. دفتر دفاع از حقوق پناهندگی حزب اتحاد کمونیسم کارگری تمامی انسانهای آزادیخواه و برابری طلب را به گسترش مبارزه با قوانین راسیستی و ضد پناهندگی و تلاش برای حقوق جهانشمول و برابر انسان ها، و به حمایت از اعتراضات برحق پناهجویان فرا میخواند.
